Ducati 888 & TNR carbon voetsteunen
(How to make your own DUCATI carbon footrests)
Updated: 12 Januari, 2015
In dit project wil ik proberen te laten zien hoe je een compleet set carbon voetsteunen maakt voor de Ducati 888 en in mijn geval ook de TNR. In het nieuws van 2013 zie je er ook al wat van terug. Ik zag in 2012 op een Ducati race beurs de originele Ducati carbon voetsteunen voor de 888 corsa uit de jaren 90, die daar per set werden aangeboden voor dik €700!
Dat kan ook wel voor minder was mijn idee...
Op deze pagina heb ik de spullen die ik gebruik gelinkt met de desbetreffende leverancier. (schuine tekst)
Een kleine berekening:
Een m2 carbon weefsel kost €40,- (Ruim voldoende om een compleet set te maken), giethars €20,- en dan nog 1 ltr epoxy hars met harder €31,- samen € 90,- voor een compleet set. O ja, en nog een beetje was en lossingslak €5,-
Eerst de linker kant dat is de makkelijke kant want de steun heeft de minste uitsteeksels.
Bedoeling is eerst een mal te maken en dan in de mal de uiteindelijke vorm van carbon. Echter om een afdruk te maken van het origineel moeten er wat gaten en uitsparingen worden opgevuld met klei. Later de boel weer uitfrezen is makkelijker en er zijn minder kans op luchtbellen. Bovendien is het model iets sterker vermoed ik. Het kost wel iets meer carbon.
Ik vond nog een oud bakje in de keuken wat ik gelijk geconfiskeerd heb. "Die zal het wel weer niet overleven" volgens mijn ega. (Altijd gelijk!)
Ik heb wat opstaande randen met klei gemaakt om te voorkomen dat de giethars het voorwerp helemaal inkapseld. Je moet er voor zorgen dat het voorwerp nergens "overspoeld" word anders krijg je hem er niet meer uit zonder geweld.
Na de onderzijde gegoten te hebben de boel insmeren met was om de bovenste helft te kunnen gieten.
Hier zie je de twee helften. De mal is klaar. Nu had ik voor het deksel ook nog wel grijze giethars (PU compund PS 120) maar iets te weinig harder. Gevolg was wel dat het deksel niet volledig uithardde. Dat was eigenlijk een geluk bij een ongeluk want wat bleek? Als het iets flexibel is dat kan het makkelijker losgemaakt worden bleek later. Of de mal dan wel langer meegaat is wel even de vraag.
Nu kon dan het de volgende stap beginnen. De oneffenheden een beetje wegschuren in de mal. En de mal van binnen een keer of 5 in de was zetten.
Ik had geen idee hoeveel lagen carbon ik eigenlijk nodig had om een compleet voorwerp te maken. Ik ging eerst uit van 15 lagen met 2 lagen kevlar ertussen voor extra stevigheid.
Helaas dat bleek te weinig te zijn. In het eerste model zat er een groot gat. Maar het was een wijze les. Ik bedacht me ook dat er best een laag glasweefsel tussen kon op de plaatsen die later weer weggefreesd zouden worden.
Ik vulde bovendien, tussen de lagen, ook op met afvalstukjes carbon. Dat zie je later toch niet. Een ander probleem bij dit soort dingen is altijd weer de lucht insluiting.
Ik had een paar gaatjes gemaakt in de klei waardoor de lucht kon ontsnappen. Tevens besloot ik bij het tweede exemplaar zoveel weefsel in te leggen dat dit iets boven de mal uitsteekt. Door dan het deksel er op te leggen zou de voorkant er gewoon ingedrukt worden. Een ander probleem dat bij het eerste model fout ging. (zie verderop)
Links het eerste "mislukte" exemplaar. Wel goed te gebruiken om te kijken hoe je er in kunt frezen. Dat ging enerzijds makkelijk maar toen ik later een 45 graden freesje erin zette ging dat happen waardoor er stukjes uit het voorwerp braken. Ik vermoed dat het ook kon komen op het moment dat ik de keflar laag raakte.
Klaar voor de 2e poging, met op de tafel, emmertje met epoxyhars, de mal, carbon, keflar, restantjes en glasweefsel.
Het tweede exemplaar: De mal is nu geheel opgevuld en het weefsel steekt iets bovende ondermal uit. Het deksel druk ik nu op de carbon.
Een ander probleem wat zich weleens voordoet is de opeenhoping van miniscule luchtbellen in de epoxy.
Je ziet dat hiernaast als een witte waas bovenop de carbon. Het is nu zaak deze luchtbellen eerst te verwijderen alvorens het deksel van de mal erop te leggen.
Dat kan door de epoxy wat heen en weer te schuiven met een kwast. De luchtbellen komen dan sneller uit de hars.
Vervolgens voldoende gewicht op de mal zetten om de boel goed in elkaar te drukken. Dan komt een dag later het 2e exemplaar eruit. Je ziet nog wel wat restant zitten van de klei maar dat is er zo af. Ook de randen worden er met een flex vanaf gesneden. Daarna met een lamellen borstel op de boormachine verder afwerken.
Dan het midden eruit frezen met een houtfrees en de gaten maken. Tot slot een paar keer verven met epoxyhars en tussentijds opschuren met grid 400. Later kan ik er de voetsteunen opzetten die ik ook in de webshop verkoop. Ik heb wat extra gaten gemaakt om de voetsteun eventueel in verschillende posities te kunnen zetten.
De gewicht besparing is 50%. Het origineel weegt 295 gram. Dit exemplaar 145 gram.
De volgende stap is de rechtervoetsteun met een carbon rempedaal.
Het voetsteuntje van dit pedaal is afgesleten als gevolg van een valpartij. Ik maak echter een kleivorm erover heen wat de definitieve vorm word van carbon.
De holle stukken worden opgevuld met klei en een voetelement word er bij gekleid:
Een doorgeknipte jerrycan dient als buitenvorm voor de PU hars. Het pedaal rust op 3 punten op klei propjes om het vrij te houden van de bodem. De hars word vervolgens voorzichtig rond het pedaal gegoten. Nu maar hopen dat ie er ooit weer heel uitkomt.... wordt vervolgt.
De rechter voetsteun is iets lastiger van vorm en ik kom waarschijnlijk wat klei te kort om dit op te lossen. Over die klei gesproken. Er zijn verschillende soort kinder klei in omloop. Degene die ik heb droogt niet uit en word harder als het koud is (= plastiline). Dat is heel handig want daardoor is het vormvast. Ik ben echter nog op zoek naar meer van dit spul. De goedkope kinderklei droogt wel uit, barst en is bovendien te zacht waardoor het niet erg vormvast is en dus niet zo goed geschikt om druk op uit te oefenen bij het uitharden.
De mal nadat het pedaal is verwijderd. Nu weer in de was en de lossingslak zetten.
Na het bekijken van die mal realiseer ik me dat er wel een erg smalle diepe gleuf van voor naar achteren loopt in de mal. Het probleem wat dan kan ontstaan is dat je dat niet netjes gevuld krijgt met carbon weefsel. Toch maar eesn proberen. Als het niet lukt dan kan ik altijd nog een nieuwe mal maken waarbij het pookje op zijn kant ligt. In dat geval maak ik wel een aluminium busje als voetsteuntje voor je tenen om te bewegen.
Op het bureau de carbon weefsel mat en een patroontje voor de aan te brengen carbon in de mal. Dat werkte eigenlijk niet zo goed. Het weefsel valt heel snel uit elkaar bij zulke kleine smalle afmetingen.
De oplossing is echter niets van de vezels weg te gooien. Wat ik nu gedaan heb is eerst een geheel gave mat in de mal te brengen en dan de rest op te vullen met losse vezels. De sterkte komt er dan toch wel in. Bovendien zit er ook nog een laag keflar in gepropt.
De mal word gevuld tot ruim boven de rand. De contra part van de mal word ook gevuld. En dan de twee delen op elkaar drukken met veel gewicht erop.
Zie hier het ruwe exemplaar. Nog niet veel te zien maar bij het er uit halen bleken toch een aantal luchtbellen in het exemplaar te zitten. Halverwege de pook steun. Die zijn er echter wel uit te slijpen zonder dat het pedaal erg veranderd.
Hier zie je dat het pedaal is afgeschuurd met een vlak schuurder en waterproof schuurpapier. Als er nu een paar lagen DD UV bestendige lak overheen gaan komt de carbon structuur weer terug.
DE RECHTER VOETSTEUN
De rechtervoetsteun word 3x in de was gezet:
Tevens worden alle holten opgevuld met klei. Daar mag geen grijze hars tussen lopen anders komt het onderdeel er nooit meer uit. Bovendien is het makkelijker om complete carbonmatjes te lamineren i.p.v. allemaal moeilijke vormen. De bestaande vorm uitknippen in carbonmat is niet te doen. De carbon mat valt dan namelijk uit elkaar.
De stukken worden opgevuld met klei:
Het middenstuk van de steun moet ook nog gevuld worden...en een paar opstaande randen om zoveel mogelijk van het voorwerp bij de eerste gieting onder de hars te krijgen zonder dat het er over heen loopt.
Ik heb geen foto van de tweede helft maar die is wel gelukt. Verder met het carbon exemplaar. Hieronder zie je dat de epoxy en carbonmatten al aan het harden zijn met flink wat gewicht op de mal.
Dus wachten tot de boel hard is. Ik had nu wel een nadeel. De epoxy harde eigenlijk iets te snel uit waardoor de luchtbelletjes er niet snel uit konden komen. Ik vermoed dat dit exemplaar nog al wat lucht ingesloten heeft. Ik denk dat ik de volgende keer iets minder snel hardende epoxy moet hebben.
Toch bij het verwijderen van het exemplaar lijkt de schade mee te vallen. Wat wel opvalt is dat er niet overal carbon tegen de buitenkant aan zit. beetjke jammer maar niet onoverkomenlijk. Hier zie je het voorwerp uit de mal. Er is bij het samenpersen wel wat carbon uitgeperst. Daardoor is er dus niet genoeg carbon tegen de buitenzijde aan de voorkant gekomen. Iets om de volgende keer op te letten.
De volgende stap is de buitenzijde eraf te slijpen met de haakse tol. Dan het tussenstuk er uit frezen met de handfrees. Dan uiteindelijk opschuren met waterproof schuurpapier. Zoals je ziet heb ik 1 steun van de oude voetsteunen laten zitten. De reden daarvoor is dat de veer die het rempedaal terugtrekt hier achter moet haken.
En dan het gewicht... uiteindelijk is dit exemplaar met rempedaal van 520 gram teruggegaan naar 279 gram. Ruwweg kun je zeggen dat carbon de helft lichter is dan aluminium. Overigens heb ik bij de carbon onderdelen wat meer materiaal laten zitten. Met name aan de achterkant zitten in de originele delen wat inkepingen die ik heb opgevuld met klei tijdens het maken van de mal. Ik durf die inkepingen er niet uit tefrezen i.v.m. de sterkte.
De laatste foto komt nog, die van het eindproduct maar die hangt nu boven de kachel te drogen....
