Overzicht van deze pagina (klik op het onderwerp) laatste update: 12 Januari, 2015
Zo het nieuwe jaar is begonnen en ik ben druk bezig met de opbouw van mens en machine.
Met de mens bedoel ik regelmatig "fitnessen" en race techniek bestudering echter daar is op 2 januari gelijk een kink in de kabel opgetreden want deze oudere jongere kreeg "even" de waterpokken!
Op het moment van schrijven (4 jan) ben ik blij dat ik geen reflecterend scherm voor me heb want ik lijk wel een hamas soldaat uit de gaza strook die tegen een bermbom aanliep. Gelukkig dat het in mijn geval wat minder consequenties heeft. Het goede nieuws is echter dat het kennelijk maar een keer voorkomt. Wat in mijn geval dus nog nooit was geweest totdat onze kleine het 3 weken geleden dus wel kreeg. Mijn vrouw gelijk er bovenop: Jij krijgt de waterpokken. Jaja zal wel loslopen ik heb het in 45 jaar nog nooit gehad dus nu ook niet. Mijn vrouw: jij krijgt de waterpokken want dat is zeer besmettelijk. Ja maar mijn moeder zei dat ik in mijn jeugd vaak in contact was met waterpokken maar het nooit kreeg. Ik had de stille hoop een van die zeldzame individuen te zijn die gewoon natuurlijk resistent tegen enge ziektes is. 31 december, beetje koorts, mijn vrouw: jij krijgt de waterpokken. Ach ik ben wel eens vaker niet lekker, geen griepprik das voor de minder resistente medemens en diegene die niet aan fitness doen en geen ieniemiene pilletjes slikken (vitamine pillen volgens een 3 jarige). Even een dagje wat minder dan is het weer over. Trouwens waar zijn die blaasjes dan? Mijn vrouw: jij krijgt toch de waterpokken. (Zucht, altijd het laatste woord).
2 januari BENG... rood allover de place. Mijn zus: dat gaat jeuken man ...had ik ook op mijn 26e. Ging van ellende in me nakie tegen de koude douchemuur aanstaan. Hmm, dat geeft de burger geen moed zeker als het gaat om eigen vlees en bloed... zucht. De nacht van 2 op 3 januari, Ik ben eruit wat betreft die Gaza strook geef iedereen de waterpokken, dit wens je je vijanden van harte toe zonder ze omzeep te brengen. Jeetje wat kan dat jeuken....
Voordeeltje als je ziek bent dan ga je van lieverlee maar weer wat expirimenteren met de site. Die kan ook wel wat verbetering/verjonging ondergaan.
On with the show...Opbouw met machine, de opbouw van het nieuwe 888 blok. Dit laatste kun je het beste volgen op de techniek site onder carter vervanging.
De race techniek bestudering haal ik dit jaar voor de verandering maar eens uit het klassieke boek van Keith Code, 'A twist of the wrist'.
Ik had 2 jaar geleden al een interessant boek van Andy Ibott (zie 2007). Maar dit boek geeft ook weer een aardige insite in de race techniek.
Zo, ik heb er al weer 3 circuitdagen opzitten bij CRT. De eerste dag was een beetje proberen met het nieuwe blok en de uitlaatdempers op Assen. Dat was geen succes. Dat bleek ook al bij de afstelling op de testbank bij HdeB. In de eerste sessie zaten de originele zware alu dempers er onder en de motor liep zeer slecht. In de tweede sessie waren de open pijpen gemonteerd maar liep het ook nog niet goed. (haperen in het middengebied.) Ook ging het blok rammelen en ben ik gauw gestopt. Thuis gekomen bleek de moer van het riemaandrijfgedeelte te zijn losgeraakt waardoor de voorste kleppen niet meer op tijd stonden. Moer weer vast gezet en ook de originele nokkenassen er weer in gezet. Daarbij de chip van vorig jaar weer gemonteerd en de Powercommander III op nul gezet (zie ook de techniek pagina)
Tweede circuitdag liep de motor weer als vanouds en was Rhett er nu ook voor de eerste keer. Nu kon ik eens zien hoe zijn gereviseerde 996 blok het tegen dat van mij zou doen. En jawel de blokken waren aan elkaar gewaagd. Zij het dat de mijne misschien iets meer accelereerde. Maar het verschil is aanmerkelijk kleiner geworden. Qua tijden niet erg onder de indruk 2:10+, dus nog zo'n 10 seconden van het vereiste.
De derde circuitdag was dan het echte uitproberen. Open pijpen erop en gaan met die banaan. Qua tijden een vruchtbare dag waarin elke sessie de tijd weer terug liep van 2:14 tot uiteindelijk 2:03. De feeling begon weer terug te komen. Nog wel even bijna een paar 'bijna' botsingen gehad. Eerstens achter een 848/1098? (foto hiernaast) die ik wilde slipstreamen uit de Strubben bocht maar die ineens inhield en ik vol in de remmen nog net kon ontwijken.
Tweedens een binnendoortje van een halve gare in Duikersloot waar dat eigenlijk niet kon m.i.. Bleek dat ie de twee achter mij ook al op die onzalige manier was gepasseerd en Rhett redelijk pissig had gemaakt.
In de eerste sessie vloog er in de Strubben een af. Later zag ik verderop een zwart langwerpig onderdeel liggen. Net voor de tweede sessie bleek het een van mijn killers te zijn geweest. Na een check bij de geluidscontrole varieerde mijn "muziek" tussen de 98,5 en 99,9 dB. Dus kon ik de baan op. Echter bij CRT is een killer verplicht en wist ik de marshalls er van te overtuigen dat ik a. niet teveel lawaai maakte en b. de TD gevraagd had de killer op te sporen in het gras. (welke dus niet gebeurde).
Trouwens enig verschil in geluidproduktie met en zonder killers was niet te zien bij Roelof z'n geluidsmeting.
Rhett zijn motor werd echter erg warm (90 tot 100C). We concludeerden dat het alleen de thermostaat kon zijn. Dus Rhett gestopt voor de laatste sessie om eerst een nieuwe thermostaat te plaatsen. (De thermostaat moet de motor op 65C plus/min 2C houden). Zelf had ik in de laatste sessie wat kuren met de motor in de bocht het leek of de motor wat inhield alsof er te weinig brandstof was?
Mijn volgende project is zo snel mogelijk een onderpan (bellypan) te maken voor de 3Dcup. Rhett begon al wat zenuwachtig te worden want we hebben nog maar 2 weken de tijd. Intussen heb ik na een aantal pogingen nu een ruwe bak klaar. Bedoeling is om er een mal van te maken zodat ik er zowel een voor mezelf als voor Rhett een kan maken van carbon en polyester. Dat is het minste werk. De bak zelf is het meeste werk helaas.
23 april - Vandaag is de motor voor de laatste keer naar de testbank geweest voor de fijn afstelling van de fuel mapping. Toch ging ook deze dag weer niet zonder slag of stoot voorbij! Bij Henk de Boer aangekomen ging de motor om 9:30 de bank op. Ik ging zelf even benzine halen in Duitsland (Shell V-power racing met 100 octaan). Bij terugkomst had ik de hoop dat de motor al een heel eind klaar zou zijn maar helaas. Ze liep niet?! Na veel zoeken bleek dat de brandstofslang in de tank tussen pomp en filter was gescheurd! Dus dat kostte gewoon een halve dag. Balen. S'middags dan eindelijk de fijnafstelling van de beide cilinders. En wat een dag! De motor levert nu een prachtig resultaat wat de hele winter sleutelen goed maakt (121 Pk's op het achterwiel met een koppel van 101 NM.)
Helaas leek ook de oliekoeler te lekken. Het was me al opgevallen dat de motor ergens olie lekte op de laatste circuitdag en de run op de testbank gaf even de mogelijkheid eens goed rond het blok te kijken en ja hoor net links boven zweette de koeler op een las naadje. Dus wederom extra werk voor de clubrace van start kan gaan.... Na wat verder testen thuis met de koeler blijkt deze toch niet echte lekken. Dus moeten de aansluitingen het lekken kennelijk veroorzaken....
Donderdag kon de pret al beginnen met een trackday via MCT op het circuit van Assen. Helaas ging het daar nog niet zo lekker. Ik had op dat moment ook nog mijn Michelin Pilor Power 2CT banden erop liggen en die gaven nogal wat slip in Duikersloot. Niet erg goed voor het zelfvertrouwen...daarom heb ik de 5e sessie aan Bernice Sangers gegeven zodat die nog wat kon testen met haar 848.
Dat blok was 2x uit elkaar geweest wegens een rammeltje. Ze was er nog steeds niet gerust op maar volgens Rhett en mij was dan de enige optie maar eens te gaan rijden en kijken waar het schip strandde. De motor strandde dus niet en het geluid is vanzelf weggegaan. Dankzij Joop Sangers en John Bakker voor het sleutelen!
Accelereren vanuit de GT
Hier zit Rhett (47) nog voor maar niet voor lang meer...! & Aanremmen en sturen naar de GT
De vrijdag was dan de tweede trackday met helaas maar 3 sessies. Het lijkt wel of er steeds minder gereden kan worden voor meer geld. Ook hier liepen de tijden nog niet echt lekker (2:04) en was ik nog niet helemaal "een met de motor". Ik had tussen de sessies de banden verwisselt voor de Dunlop 209 mediums. Ik wil geen reclame maken maar deze banden waren zeker zo goed als de Pirelli's en €100,- per set goedkoper dus geen dure Pirelli's meer.
Dan zaterdag, de twee kwalificaties. De eerste kwalificatie verliep eigenlijk flut. Ik zag tot mijn schrik dat ik ergens achterin het veld terecht kwam in de start opstelling met een tijd van 2:03 (plaats 35 van de 44!).
Tijd voor een interne peptalk, beetje concentratie training en een dosis zenuwen m.a.g. dat de tweede kwalificatie een hele goede werd met een tijd van 1:58.
Race 1- Omdat ik dit jaar zowel de 3Dcup als de DCR had ingeschreven waren er dus 2 wedstijden op zondag. Bij aankomst op de paddock zondag ochtend bleek ik nr. 3 op de startopstelling te staan voor de 3Dcup B-serie en 6e voor de DCR!
Wat, ik had zelfs een paraplu juffrouw bij me staan! Helaas mocht dat bij de start van de 3Dcup wedstrijd eigenlijk niet helpen. Integendeel ik heb nog nooit zo'n waardeloze start gemaakt en dat vanaf 3e positie. Tegen de tijd dat we bij de eerste bocht kwamen was volgens mij al het halve veld voorbij! Ik denk dat ik te lang de koppeling liet slippen omdat ik bang was dat de motor zou gaan wheelien.
Beetje een domper dus.
MAAR wat toen gebeurde gaf wel een goed gevoel, ik haalde de ene na de andere in. Ik kwam terug van het middenveld naar de 6e positie. Ronde tijden lag voordurend onder de 2 minuten. Kijk dat was pas racen! Ondanks de 6e eind plaats was ik erg tevreden over alle inhaalacties. Enpassant haalde ik ook nog Rhett in die daarna in het kielzog mee gesleurd werd naar een 7e plek. Het "een zijn met de motor" was weer begonnen. Ik had eigenlijk een beetje het idee dat ik de eerste race als proef kon gebruiken voor de DCR race s'middags. Alleen te hopen dat ik dan niet weer zo'n slechte start zou maken!
Start vanaf 3e plaats in de Ducati 3Dcup B serie
Bernice Sangers intussen voorbij & in gevecht in de GT bocht
DUCATI CLUBRACE OPEN A Wedstrijd - De tweede race was qua start wel beter maar toch verloor ik nog een paar plekken tijdens de start. Bij het om me heen kijken zag ik alleen van die nieuwe bulder bakken staan (848, 1098). Weinig eer te behalen tussen al dat geweld. Ik focuste een beetje op Harry Donders met zijn 888 en 998 blok! maar die had een geweldige acceleratie uit de bochten. Ik had hem eigenlijk even voor moeten zien te blijven maar hij wisselde stuivertje in de Strubben. Notabene mijn lievelingsbocht als het om inhalen gaat...
Later werd ik opgehouden door een langzame rijder. Het duurde eigenlijk te lang voordat ik die voorbij was waardoor ik de aansluiting naar Harry had verloren. Intussen lag ik toen ergens 9e of 10e. Ik begon weer in te halen maar liep stuk op Jan van Engelen in de laatste 1 1/2 ronde. Die was ik op een gegeven ogenblik voorbij vanuit de Strubben maar die baalde kennelijk zo erg dat hij nog later remde dan ik aan het einde van de Veenslang. Ik kon strak in zijn wiel blijven maar uitacceleren was er niet bij. Echter op het lange rechte eind van start finish hield de motor er plotsklaps mee op! Ik gelijk hand in de lucht. Paar keer schakelen en wat ziet mijn oog! De kill switch staat uit! Kennelijk tegenaan gestoten bij het opschakelen. Dat ding gaat er dus vanaf binnenkort. Helaas waren het maar 6 rondjes anders had ik nog wat meer tijd gehad om Jan misschien te passeren. Bij het uitrijden stak Harry 4 vingers op dus zat ik op 6 achter Jan Van Engelen. Toch was ik ook nu niet onverdeeld ongelukkig met het resultaat. Lekker geraced al waren de tijden iets minder dan s'ochtends. Wat ook een rol speelde was de toegenomen wind waardoor ik de rempunten eigenlijk iets had moeten verleggen bij o.a. de Haarbocht. Deze werd eigenlijk steeds te ruim genomen wat nogal tijd kostte.
Foto's: In gevecht met de enige echte andere 888 SP3 (#34) van Tim Rooijakkers in de Ducati Open A & Knietje aan de grond.
De tijden lagen iets hoger dan s'ochtends maar qua rijgevoel had ik veel plezier gehad.
Helaas bleek Rhett al een ronde eerder gestopt te zijn wegens een warm blok. We vermoedden nu toch een defecte sensor. Het was technisch gezien zowiezo een wat zwaar weekend voor Rhett en hulde aan Ramses voor zijn tomeloze inzet bij het sleutelen.
Rhett's verhaal: - Na de keuring van zaterdag die goed verliep (104dB! op het randje) zag een voorbijganger dat Rhett zijn linker clipon was gebroken! Dikke pech en geluk dat het nu werd geconstateerd en niet tijdens het rijden. Gelukkig had Nick (vriend van Bernice) nog wat bij zich dus dat kon gerepareerd worden. Vervolgens had Rhett pech op zaterdag toen zijn ketting eraf liep op de Veenslang! In eerste instantie dacht hij aan een defecte versnellingsbak maar toen hij omlaag keek was de ketting weg, foetsie, vamos al la playa! Afijn, dat was dus ook relatief eenvoudig te verhelpen. Volgende fenomeen was wat start problemen. Ene keer wilde de motor makkelijk starten met de startmotor volgende keer niet. Nameten van de elektriek wees waarschijnlijk op een wat minder wordende startmotor. En tenslotte de warm worden motor in de DCR race... intussen hoort Rhett nu ook bij de "fifties". M.a.w. hij heeft nu ook onder de 2 minuten geklokt op Assen. Way to go Rhett!
Toch een hele geslaagde Clubrace want ik ben weer de snelste 888 van dit jaar en ik had een paraplu juffrouw en das toch weer beter dan 2 jaar geleden.
En dan nu nog wat shotjes van THE CLUB MAN- Rene Zuidema waarvoor dank!....
Het beloofde een drukke week te worden. Woensdag ZAC racen op Assen en het weekend op Oschersleben tijdens de 3Dcup. Dinsdag ochtend terug uit San Francisco zo gaar als boter en ik vroeg me af of het wel zo slim was om woensdag te gaan rijden maar alla woensdag ochtend was ik toch redelijk fit dus elke meter op de motor telt zullen we maar denken.
Inschrijving: ingedeeld in de S0 klasse? Dat was wel erg gemakkelijk. Ik wil wel winnen maar niet op mijn sloffen dus gevraagd of ik in de S1 mocht starten net als voorgaande jaren wat ok was. Bij de keuring een probleempje met de borging van de nieuwe voorrembouten. Die was ik dus vergeten deze winter een gaatje in te boren maar ik kreeg ze niet los en na overleg met de technische keuring een markering aangebracht om na te kunnen gaan of ze los trilden (wat ik betwijfelde want ik kreeg ze niet eens los). De ochtend sessie ging matig maar ik had me voorgenomen niet te ver te gaan gezien de eventuele jetlag. Echter met het beter worden van het weer werden de tijden ook beter. Training 1) 2:02,7, training 2) 1:59,5, startpositie 4, hmm niet slecht vanaf de eerste rij...
Het kwartje ten aanzien van de rondetijden was dus gevallen ... de ronde tijden gaan nu permanent onder de 2 minuten (gem. 1:58, Mag ook wel een keer na 4 jaar racen) . Echter nu doet zich een ander probleem voor. De start bij de wedstrijd...Die gaan dus echt bagger in het kwadraat. Tijdens de 1e race sloeg de motor af bij de start. Vroem, hele deelnemeers veld voorbij. Keek eens achterom... hmm de TT audi als bezemwagen. Nou ja dan maar een beetje er achteraan gaan rijden. Maar edoch al snel blijkt dat ik in vorm ben en de een na de andere word ingehaald. Na de strubben ben ik er al een stuk of 10 gepasseerd. Kijk dat is reuze fun! Ik kom dan ook van de laatste plaats (37e) helemaal terug naar de 4e plaats! Met een nieuw persoonlijk ronde record van 1:57,3! Dus een reuze leuke wedstrijd gereden. Ik mag dat inhalen wel... Eigenlijk is mijn dag al helemaal goed en er komt nog een race. Wel begint de conditie nu te tellen dus ik zie wel wat de tweede race wordt.
De tweede race: Ik nam me voor dan maar wat rustiger te starten. De koppeling is toch mede de reden van het probleem. Bij het rustig weg rijden gromt ze nogal en ze grijpt te snel aan. Daar moet wat aan gebeuren, vraag is alleen wanneer...De start gaat nu iets beter (wederom 4e positie) en ik kom als 9e door de eerste bocht heen. Echter in de 4e ronde begint de achterband ontzettend te schuiven in de bochten. Gevolg een buitenommetje in de GT. (zie foto) Met name de rechter bochten en daar hebben ze er op Assen nogal wat van...In eerste instantie denk ik aan mijn eigen fouten maar al snel blijkt de band in bijna elke bocht te schuiven. Ik kap ermee in de 5e ronde. Beter het zekere voor het onzekere...
Op de paddock blijkt de band dan ook helemaal op te zijn aan de rechterkant een groot plat vlak zonder enig profiel. Denk je misschien hmm das juist een mooie slick maar helaas is het beste rubber er ook af dus die kan naar de vuilverwerking....
Maar zoals gezegt de eerste race was super en heb ik me heerlijk vermaakt! Op naar Oschersleben....
Foto midden: Tweede start #95 helemaal links, foto rechts: buitenommetje GT -einde achterband
De heenreis:
Na donderdag nog wat te zijn bekomen van de race van woensdag ging ik vrijdag ochtend om 9:15 met goede moed richting Oschersleben. Echter nabij Oldenburg begon de auto wel erg vreemd te doen. Op een parking een nieuw brandstoffilter erin en hopen dat ie weer wilde starten anders had ik een heel ander probleem voor de boeg. Gelukkig hij deed het weer na een aantal startpogingen, pfff. Intussen op de radio melding van files op 295km voorruit. Nou daar ben ik nog lang niet dus dan zal die wel weg zijn. Niet dus, hij was alleen maar langer geworden (20 km, total sperrung...). Na een uur in de file was ik er helemaal zat van en geprobeerd via een andere weg te rijden. Iedere afslag zat na een paar kilometer vast! Uiteindelijk door Braunschweig in de stromende regen. Dan maar de Tomtom de kortste weg naar Oschersleben laten bepalen, beetje wat sightsee'en. FOUT niet doen in oostduitsland want toen kwam ik op de kasseien en das nie leuk met een aanhanger met motor. Uiteindelijk om 16:30 in Oschersleben. Ik was er helemaal zat van. Gelukkig had Rhett de koffie al klaar. Nog wel de achterband wisselen, helaas geen band meegekomen uit Nieuw Ballinge, gelukkig heeft Rhett nog een reserve bij zich, maar helaas alle bandenboeren waren al weg! Gewacht tot 23:00 toen heeft Piet Middelkoop de band nog vervangen. Goeie vent, die Piet! Eindelijk om 23:30 in de bus van Rhett gekropen, is het luchtbed lek, zucht....dan maar op twee kussens uit de tuinstoelen. Lekkere voorbereiding voor morgen...
Zaterdag - Training
S'ochtends blijkt John (Bakker) met Monique nog om 00:30 te zijn binnengedruppeld. En die staat de tent al op te bouwen om 07:30. Ik besluit het de eerste run maar voorzichtig aan te doen. Ik was hier 2 jaar eerder een keer geweest en vond het een heel ander baantje dan Assen (voelde minder veilig aan) Na de eerste run de baan wat verkennend rond gereden. Tijden nog maar niet teveel opgelet en de nieuwe band even rustig ingereden.
Qualificatie 1
In de qualificatie begint het lekker te lopen. Na wat tips van John Bakker ten aanzien van o.a. de chicane vliegt de tijd omlaag. (Truc is om gewoon keihard over het groene stukje te rijden, werkt goed zolang er niemand voor je zit want die gaan aanmerkelijk langzamer door de chicane, en heb je kans dat je redelijk in de remmen moet) Wat? Ik sta op POLE POSITION ?! Dus snelste tijd. Hee, mijn weekend kan al niet meer stuk. Ik vraag me af wat voor tijd ik 2 jaar geleden hier draaide en Rhett komt daar op een of andere manier achter en zegt dat we toen 1:54 draaiden, Nu dus 1:42,9! Over progressie gesproken... Volgens Bernice (die achter me reed) moet ik niet schever gaan hangen want dan kon het wel eens fout gaan. Blijkt dat de onderste boutjes van de kuip iets geschaaft zijn.... Je reinste Keessie Stoner....(op Dunlops)
Race 1
Pole position - helemaal geladen - shit slechte koppeling - rustig weg rijden dan maar tussen al die 848'en en 1098's.
Na de eerste ronde zit ik op 9e positie, gelukkig geen stilgevallen motor bij de start net als in Assen. Ik heb de kopgroep nog wel in het zicht gelukkig en probeer de aansluiting te behouden. Dat lukt aardig en ik zit erg lekker op de motor.
Ik besluit om mijn voorgangers in te halen want die remmen erg vroeg en ik ga toch duidelijker harder door de bocht... de voorste 3 a 4 rijders niet uit het oog te verliezen. Ten slotte had ik de snelste tijd dus moet er wat in zitten...
Ik zit weer te kicken tijdens het passeren en de een na de andere rijder sneuveld. Ik ben zo geconcentreerd bezig dat ik de finish natuurlijk weer mis. In de uitloop ronde vermoed ik dat ik uiteindelijk 4e ben geworden gezien het aantal rijders voor mij in de uitloopronde. In de pitsstraat gelijk maar naar de tent. Toch jammer dat ik niet 3e ben geworden...
Terug bij de tent zegt Bernice heel beteutert dat Rhett is gevallen, Shit, Nog geen paar minuten later rijd ie achter het hek langs op de "wrakkenbak" en brult dat ie over een oliespoor is gevallen in bocht 5. Aan z'n stem en houding te zien valt het nogal mee.
Foto: Rhett rijdt, Rhett rolt
Even later komt Bernice naar me toe: "Hee, je bent 3e geworden!" Wat? Dus toch. Nooit eerder vertoond. Ik val voor het eerst van mijn leven in de prijzen, jahoe.
Intussen is Rhett terug van de technische keuring. Hij verteld dat ie over een olie spoor is gevallen maar gelukkig niet al te hard alleen de muis in zijn linkerhand is wat gevoelig. Een toeschouwer komt even later langs en zag een grote rookwolk uit Rhett zijn fiets komen op de baan dus misschien een opgeblazen blok? We kijken snel naar de fiets. Redelijk wat olie op het blok maar geen scheur te bekennen, olie voorraad in het carter is ook nog normaal en hee (?) de olie slangen aan het blok zitten gewoon los. Daar komt dus die olie vandaan.... Gevallen over de eigen oliespray op de achterband....
Foto's: Monique en Bernice aan het sleutelen, de uitlaat ligt eraf...nu nog lassen...
Intussen blijkt Bernice haar fiets ook een probleempje te hebben. Eerstens blijkt de uitlaat aan de voorste cilinder bijna rondom gescheurd te zijn op de las(!) en tweedens een probleem in de vrijloop (neutraal) . Alsof er twee tandwielen in de bak elkaar raken. In de versnellingen geen last. Ook John z'n fiets heeft kuren. Nou ja kuren...Als je een wheelie maakt met een open olie breather op het carter dan gutst de olie er van zelf wel uit. Mazzel dat ie ook niet op z'n plaat ging. Trouwens dat geluk had ie zowiezo al want in de training werd ie bijna getorperdeerd door een mederijder. Dat gebeurde in de eerste rechtse bocht na start / finish. Volledig scheef hangend kwam er nog een rijder binnendoor die op dat moment een highsider maakte en met zijn achterwiel John vol in zijn zij raakte. Je zag de schaafsporen op John z'n pak en fiets zitten Werd later trouwens nog een aardige blauwe plek... De enigste oplossing om de zaak heel te houden was de grindbak in sturen. Dat kostte hem overigens wel een voorband want een steentje tussen spatbord en band vrat een heel spoor aan de rechter kant.
Foto:s John "gewond" bij de dames, bandje versleten door steentje tussen spatbord.
Score: Zaterdagavond staat de hele tent van John vol met fietsen die nagekeken moeten worden. Maar eerst met z'n allen even genieten van de spaghetti schotel van Monique voordat we gaan sleutelen.
Dan blijkt de 3Dcup organisatie toch wel te werken want er is altijd wel iemand die een benodigd onderdeel bij zich heeft. Tim Rooijakkers (ook 888) komt aan mij vragen om een brandstof pomp en laat ik die nou in een opwelling nou toevallig in de kist hebben gegooid. Gelukkig blijkt later dat het tankfilter los ligt in de tank dat weer contact maakte met de aarde kabel van de pomp en waardoor de zekering er steeds uitsprong.
Trouwens ook een aardige tip van John, je kunt een oude pirelli ook achterste voren opleggen (bij gebrek aan banden) karkas kan dat heel goed hebben. Over recyclen gesproken....
Het betekent wel dat we de zaterdagavond nog wel wat te sleutelen hebben. Gelukkig is Rhett z'n fiets om 22:00 weer klaar en is Bernice aan de beurt, John kan weer overuren maken tot na 00:00. Maar daar tegenover staat dat ie zondag de wedstrijd met een Pierobon machine mag rijden. Dus dat beloofd zondag nog interessant te worden.
Foto: De tent van John B. vol met sleutel materiaal op zaterdagavond.
Tussendoor nog even mijn (eerste) beker opgehaald. Daar ben ik toch wel een beetje trots op met die oude 888 van mij. Die krijgt een mooi plaatsje in de kast. Wat er ook gebeurd in de tweede race, dit weekend is voor mij al helemaal toppie.
Race 2
Foto's: Diverse inhaal acties in de races
Helaas geen goede start vanaf pole position, de motor slaat af bij de start. Deja vu van woensdag, ECHT het hele veld (37 stuks) is me voorbij.... Shit hier baal ik wel wat van... had nou toch maar die koppeling uit elkaar gehaald. Nou dan maar weer doen waar ik redelijk goed in ben. De achtervolging.... Iedere ronde pak ik 2 a 3 rijders maar ik loop stuk op Peggy Appelmans in 8e positie. De conditie begint ook op te spelen en ze houdt het gat nogal goed dicht in de bochten. Daarbij accelereert ze iets sneller. Geen idee hebbende waar ik in het veld lig besluit ik dat het zo wel goed is en blijk ik uiteindelijk 9e te worden.
Helaas houdt Rhett het voor gezien. In de zondagochtend warming up blijkt de motor wel erg veel op te warmen en hij durft niet met de motor de baan op te gaan. Helaas geen punten voor hem dit weekend. Nu toch maar eens serieus op zoek naar dat koeling probleem...
Een ander probleem waar ik zelf tegen aan begin te lopen is de banden slijtage. Die neemt evenredig toe met de dalende rondetijden. Dat is niet zo mooi want dat betekent in plaats van 2 sets banden per seizoen misschien wel 4 of zelfs 5 sets banden dus een extra kosten post van €265,- per set. Aiii...waar blijven die sponsoren?
Het was tijd voor wat onderhoud tussendoor, algehele inspectie, K&N luchtfilter schoon maken, olie verversen, oliekoeler vervangen en de koppeling maar eens inspecteren (na 2 slechte starts). En wat blijkt, de achterste frictie plaat was geheel aan gruzelementen. Nu zijn er twee typen frictieplaten van Ducati namelijk stalen en aluminium (racing). De aluminium zijn aanmerkelijk lichter maar kennelijk ook meer vatbaar voor kapotgaan. Gelukkig heb ik nog een hele lading platen liggen dus heb ik er voorlopig even twee stalen ingezet.
Gelijk maar weer een beetje met polyester aan het knoeien gegaan om de luchtinlaat helemaal af te dichten. Nu zat er namelijk nog een grote spleet tussen de voorste kast en de frameplaatjes. Ik vermoed dat er dan toch wat "ramair" weg lekte. Nou baat het niet dan schaadt het niet.
Ook de ventilator er maar af gesloopt want die deed het toch al niet. Schilt weer gewicht.
Intussen ook maar wat extra Dunlop banden besteld bij Rodamoto in spanje (www.rodamoto.es) Die zijn inclusief verzending goedkoper dan Hocoparts die de Dunlops in Nederland leverd. Nou ja levert? Met de laatste 2 leveringen was altijd wel iets mis dus daar bestellen we maar niet meer.
Voorbereiding
De Lausitzring is het circuit dat het meest ver weg ligt. Namelijk tussen Berlijn en Dresden zo'n 80 km van de Poolse grens en 677 km van Eelde. Dat is dus een flinke rit heen en weer en besloten wij (het gezin) er een weekje kamperen vooraan vast te knopen op de camping in Senftenberg dat tegen het circuit aan ligt.
Op donderdag avond ging het circuit pas om 1800 uur open voor de toegang op de paddock. Het circuit is redelijk nieuw en bestaat uit een ovaal met daarbinnen in het motorcircuit. Rhett en Bernice kwamen ook op donderdag avond aan met o.a. mijn motor en gereedschap. Ze hadden er zo'n 9 uur over gedaan. Overigens wel na een waarschuwing van mij dat het circuit nog niet open was om 17 uur. Dus had Rhett de snelheid er een beetje uitgehaald. Bij aankomst blijkt Rhett zijn knie er niet beter op geworden te zijn (meniscus probleem). We proberen hem wat te ontzien met het uitladen.
Vrijdag trackday
Het is bloedverziekend heet weer deze dag. Temperaturen rond de 30 graden. Helaas is er geen internet beschikbaar ( jawel a €250 voor 3 dagen!).
Aangezien ze hier geen geluidsproblemen hebben wordt er niet gepauseerd tussen de middag wat resulteert in 7 trainings sessies van 20 minuten. Ik besluit om er maar een paar aan Rhett te laten want de temperaturen lenen zich niet echt om hier 7 sessies te rijden. Een nieuw circuit met veel zwarte strepen op de baan. Echt een autocircuit. De eerste sessie voelt erg vreemd aan en het is even zoeken naar de lijnen. De tweede sessie gaat al gelijk een stuk beter. Helaas zijn er geen tijdwaarnemeningen dus progressie kan niet echt worden gevolgd.
Het circuit heeft wel een aantal aandachtspunten. Zo schiet ik bij het aanremmen van de eerste bocht (turn 1) na de start lijn een keer rechtdoor de oval op. Geen probleem want er zijn goede uitloop mogelijkheden. Het rempunt blijkt op zo'n 175 meter te liggen bij een klein oranje bordje en je neemt de eerste bocht ingaande helemaal komende vanaf de betonnen rechtermuur. Dat blijkt wel wat problemen te geven met de overige deelnemers die de bocht veel ruimer nemen en daardoor veel langzamer gaan wat enkele hachelijke remsituaties geeft in de bocht.
Na de eerste bocht is het eigenlijk bijna geen gas meer geven om de motor geleidelijk aan decelererend de bochten 2 en 3 door te sturen. Naarmate de bochten vorderen worden ze ook steeds krapper eindigend in een hele scherpe links bocht (5) naar het rechte eind. Met name de laatste rechts - links combinatie is even hard werken. Gelukkig komt er daarna een recht stuk waar je even kunt uitblazen tot bocht 6.
De volgende bochten (6, 7 en 8) combinatie geeft veel voldoening als je de bocht laat en van buiten af komend aansnijdt (insturen op 25 mtr bord). Deze combinatie van links - rechts - links is even hard doorwerken. Echter er is m.i. wat meer tijd voor het terugschakelen. De laatste links (8) is een 180º waarna weer een recht stuk volgt.
Daarna een meer dan 180º rechts om (9). Dit is een hele leuke bocht maar ik vond hem soms lastig in te schatten wanneer je weer op het gas kon. Uiteindelijk kreeg ik een boom in het visier. Zodra ik die voor me had kon ik al geleidelijk op het gas gaan.
En dan de "speciale" linkse (10) gevolgt door een klein recht stukje, rechtse en de mini chicane (11 en 12) naar het rechte finish einde. Dat "speciale" (10) sloeg eigenlijk op het aanremmen van deze bocht. Het was de enigste plek waar bij het hard aanremmen de motor onrustig werd. Ik had daar een wat wee gevoel bij. Bovendien was de baan daar erg zwart wat duidde op veel rubber. Bovendien lagen in het midden van de bocht een aantal vervelende hobbeltjes die ik door aan de binnenkant te blijven gelukkig kon vermijden. Later zou dit nog een hele bijzondere bocht blijken te worden bij nat weer!
Aan het einde van de trackday had ik echter lekker gereden en voelde ik zelf wel de progressie.
Zaterdag - 3 qualificaties en race 1
Zo leuk als het op vrijdag ging zo matig ging het deze dag. Dat lag niet zozeer aan het rijden als wel aan de weersomstandigheden. Ik had de pech een tactisch vergissing te maken in de banden keuze. Er werd s'ochtends een natte dag verwacht en ik besloot gelijk de regenbanden te leggen. Echter op het moment dat die er op lagen werd het weer een stuk beter en de baan droog. Ok, dan maar weer droog weer banden erop laten leggen. (Ik heb dus geen extra setje velgen zoals je nu al wel zult begrijpen). Hierdoor miste ik de eerste sessie al gelijk en was ik helemaal flauw van het wisselen en met name het borgen van de bouten. Als klap op de vuurpijl bleek ook nog een draad in een boutgat in de rechterklauw te zijn kapot gedraaid. Niemand de juiste helicoil dus ik zag de race geleidelijk aan verdampen want ook de 2e sessie ging aan mijn neus voorbij.
Gelukkig bleek met een iets langere bout nog genoeg draad over te zijn om de remklauw vast te zetten. Wel was er de consequentie dat bij nog weer een banden wissel de remklauw misschien niet meer kon worden vastgezet. Ik kon daardoor gelukkig wel de 3e sessie rijden om toch nog een tijd neer te zetten. De derde sessie begon aanvankelijk droog maar bleek al weer langzaam nat te worden ik besloot wel de sessie helemaal uit te rijden om de nieuwe banden ruw te maken. Gelukkig trainde ik een 6e tijd al had ik aanvankelijk het gevoel mischien wel beter te zijn getraind. Maar wat bleek, de nummer 2 t/m 8 reden allemaal 2:03. Wat voor mij resulteerde in een 6e start positie op rij 2.
Tja en toen begon het echt te plenzen. Gezien de race van zondag waarvoor wel veel beter weer voorspelde werd besloot ik deze natte race maar te laten voor wat het was (samen met 9 anderen overigens) . Geen banden wissel meer voor mij.
Dat bleek misschien nog wel een geluk bij een ongeluk want race 1 resulteerde in een grote valpartij bij de "speciale" bocht (10) . Die bocht bleek spekglad te zijn bij nat weer. Wellicht had ik daar zelf tussen gezeten. Rhett had geluk net iets achter de groep te zitten en kon er nog net voorbij sturen. Bernice had minder geluk en was wel een van de 'gevallene'. Gelukkig geen lichamelijk letsel van betekenis, wel wat schuifschade aan de motor maar dat was te verhelpen. De race werd stil gelegd en de doorkomst van de vorige ronde gold als eindplaats wat voor Rhett (6e) en Bernice (5e) toch nog punten betekende.
Zondag - Race 2
S'ochtends begon de dag wat nat en bewolkt maar al vlot begonnen er blauwe plekken door te breken. Er was om 0930 uur nog een 20 minuten warming up sessie beschikbaar maar die zou voor mij niet veel bijdragen aan de race en besloot ik die te laten gaan en de anderen de gelegenheid te geven de baan droog te rijden.
Zoals gewoonlijk weer gespannen voor de race, begon ik vanaf rij 2 en had ik als tactiek Bernice die op 3e positie stond proberen bij te houden. Anderzijds had ik na de laatste twee slechte starts het voornemen in ieder geval geen stilvallende motor te krijgen. Dan maar wat langzamer starten....
Foto: Start race 2 als nr 7 de bocht in achter Bernice.
De start ging inderdaad wat langzaam van start en ik zag uit mijn ooghoeken een aantal rijders voorbij gaan. De eerste bochten combinatie gaf echter al gelijk de mogelijkheid om iets in het veld naar voren te schuiven. Vervolgens na het eerste rechte stuk remde ik er nog een paar uit en zat ik op 4e positie. Voor mijn zag ik Jan van Engelen en ik kon middels de bochten bij hem komen.
Foto: Opgerukt naar de 3e plaats
Foto's: Gevecht om de 2e en 3e plaats met Jan Van Engelen #94 op z'n 848
Al snel bleek dat Jan op de rechte stukken meer power ter beschikking had. Dat was een moeilijke uitgangs situatie om hem voor te blijven. De hele wedstrijd was het eigenlijk stuivertje wisselen. Met name in de bochten was ik sneller waardoor ik hem voorbij kon steken. Wel een beetje ten kostte van de footstepjes. Maar zodra we op het rechte einde kwamen stak hij mij weer voorbij. Door dat voordurend gewissel om de 2e en 3e plaats kwam op een gegeven ogenblik de nummer 4 (Jan Petersen (op z'n 1078 SRT, wat is dat eigenlijk voor machine?) mij voorbij bij het opgaan van het rechte stuk na bocht 5. Daar had ik eigenlijk geen rekening mee gehouden dat er nog een aanwezig was! Door een uitrem actie kwam ik gelukkig weer in 3e positie, wilde ik namelijk een 2e plaats veroveren dan mocht ik Jan niet laten ontsnappen!
Uiteindelijk in de een na laatste ronde werd het gevecht te gortig. Ik probeerde Jan in een korte rechter - linker combinatie (3 en 4) binnendoor te pakken maar daardoor kwam de tweede bocht helemaal verkeerd uit. Beiden moesten we helemaal van de ideale lijn af. Ik verloor wat afstand en als klap op de vuurpijl begon het nog wat te spetteren en staken de marshallers de rode gele gestreepte vlaggen de lucht in. Er rekening mee houdende dat het a) glad werd en b) ik bij het uitaccelereren naar de finish misschien weer ingehaald zou worden nam het gezonde verstand weer over en besloot ik dat een 3e plek ook goed was. Bovendien was de beste tijd 1:58 in de race, dus 5 seconden sneller dan in de qualificatie. En verrek al weer een beker! Ten aanzien van de komende 2 wedstrijden zal het moeilijk zijn de mannen op de 848'en te verslaan als er te veel rechte stukken in het parcour zitten. Daar komt de 888 met z'n 121 Pk toch wat te kort. Tijd om de tacktiek eens te gaan overdenken voor de toekomst.....
RHETT (#47 = rossi +1)
Rhett zijn race avontuur eindigde helaas voortijdig door wederom uitspugende koelvloeistof. (Waarschijnlijk toch een koppakking verhaal) Ditmaal zodanig dat hij bijna een schuiver maakte en van de baan af moest. Jammer want hij lag op 8e plaats. Bernice haar race werd nog korter want het bleek dat de bak niet meer wilde schakelen. Hoogst waarschijnlijk een gevolg van de valpartij van de vorige dag. Bovendien had ie zo'n last van z'n knie dat ik me wel wat zorgen maakte over de terugreis maar hij had er niet zo'n last van. Wel de volgende dag een dikke knie met vocht. Gelukkig woensdag naar de MRI en hopen dat ze hem ASAP kunnen helpen. Helaas gaat ie warschijnlijk over naar de 1098 volgend jaar dus wordt het nog moeilijker.
Foto: Rhett van de baan door koelwater lekkage
Terugreis
De terugreis verliep aanvankelijk voorspoedig tot we in een file terecht kwamen voor Hannover waarin we 6 uur stilstonden en we uiteindelijk de volgende morgen op 0600 uur pas weer thuis waren i.p.v. 2300uur s'avonds....Dan om 1100 in de auto naar Schiphol en om 1500 uur naar Tokio vliegen...(Je moet er wat voor over hebben).
Een dag vol gebeurtenissen op Assen... Om maar met het einde te beginnen, de dag eindigde in een highsider op het Max Biaggi pleintje aan het einde van de Veenslang.
Dit was zowie een van de mindere dagen dit seizoen. Het was snikheet 28 - 30 graden en mijn conditie was ook niet geweldig a.g.v. de jetlag. Ik had zelfs nog even overwogen om thuis te blijven maar dat zou zonde zijn van het geld (slechte redenatie zou later blijken).
Bovendien dacht ik nog wel een redelijke kans te maken op een plaatsje in de top 3.
Dat was echter veel te hoog gegrepen deze dag. De eerste training verliep nog erg voorspoedig en ik had er al aardig de gang in. 3e beste tijd. Maar ik had beter moeten weten want de eerste sessie van de dag rijden de meeste rijders vaak nog rustig aan. De volgende sessie zou de qualificatie worden en daar bleek al dat ik niet zo'n geweldige tijd had gereden als ik dacht. Plaats 10 op de 3e start rij!
De eerste race verliep zeer slecht. Ten eerste had ik een zeer slechte start en bovendien drukte ik in ronde 4 of zo bij het uitkomen van de Strubben per ongeluk weer eens op de dodemansknop waardoor de motor op de Veenslang afsloeg.
Na het knopje weer aangezet te hebben kwam er kennelijk zoveel rook uit de pijp dat een Marshaller in de Strubben dacht dat ik een "roker/smoker" was. Kennelijk een term tussen baancommisarissen voor rokende cq. olieverliezende fietsen.
Dus kreeg ik in de volgende doorkomst in de Strubben de rood/gele vlag! Hoogst waarschijnlijk zat de pijp zoveel benzinedamp dat er een flinke wolk uitbrulde toen ik de motor weer aan de praat kreeg.
Afijn bij het uitkomen van de Strubben maar het gras in gereden nabij de volgende post. Je weet tenslotte maar nooit...Daar wisten ze ook niet precies wat er aan de hand was en waarom ik stopte want zij hadden neits gezien, maar intussen was de race al zo goed als voorbij. Dus een DNFje (Did Not Finish) aan mijn broek.
Trouwens je ziet vanaf de rand van de baan dan wel eens hoe hard je gaat op dat rechte stuk van de Veenslang. Ik vroeg me zelfs af of ik ook zo hard ging? Kennelijk wel want de rijders waar ik aanvankelijk mee in gevecht was kwamen daar ook snoeihard voorbij.
Dat gevalletje had dus gelijk consequenties voor de 2e race want de startopstelling was toen gelijk de laatste 35e plaats. Als toetje kwam ik voor die race ook nog te laat de pitchstraat inrijden waardoor ik de opwarmronde miste en vanuit de pitsstraat de start achteraan het startveld moest maken. Nou ja daar was toch niets verloren want ik stond al op nr 35. Ik had deze race al als verloren beschouwd en zou de 3e race als volgende hoogtepunt moeten nemen. De tweede race was weer grotendeels een inhaalrace wat wel goed voor de fun is overigens. Gevolg de startpostie voor de 3e race was weer de 9e positie.
Foto: 3e race ingaan van de Bult, Stekkenwal of Mandeveen?
En toen sloeg het noodlot toe. De start was beter dan de 1e race maar de strijd was erg verbeten. Veel rijders reden ongeveer de zelfde tijd omstreeks de 1:59 en voorbij steken was niet eenvoudig laat staan wegrijden wegens de vele uitrem acties.
Ik moet zeggen dat dit de eerst race van het jaar was waar de passeer bewegingen van de andere rijders mij wel eens deden verrassen. (Waarschijnlijk deed ik dat ook bij de anderen.)
Gevolg was eigenlijk dat de race te chaotisch verliep en ik zelf mijn concentratie verloor. Gevolg was dat ik in ronde 2 de bocht aan het einde van de Veenslang te ruim nam en gedwongen was het pleintje op te rijden. Nou is dat niet zo'n heikel punt want je verliest relatief weinig ruimte op de tegenstanders.
Echter bij het naar links aansturen naar het uitgangsstraatje van het Max Biaggi pleintje herinneren ik me nog dat er wel erg veel zand lag!? Het volgende moment lig ik op mijn rug....
Ik ging nog even zitten om te kijken waar de motor lag maar liet me toen maar weer terug zakken op de grond. Ik voelde me ook wel erg moe. (Conditie, hitte)
Volgende moment word ik de ambulance inbegeleid en zit ik al weer op het ziekenbed van de dokterpost voor ik er erg in heb en worden mijn knieen gecontroleerd. Daar blijkt gelukkig niet zoveel mis mee te zijn en Ik geloof dat ik wandelend terug ben gegaan naar de paddock om mijn motorpak uit te doen. Stomme is dat ik dat niet helemaal goed herinner!
Na het uittrekken van het motorpak gelijk de motor maar opgehaald in het technisch centrum en ik zie dat de hele rechterkant geschaaft is maar de schade lijkt erg mee te vallen. Zegt een van de ZAC regelaars dat er in de middagbriefing nog gezegt is dat er zand op het pleintje lag...!
Tja daar was ik dus even niet bij geweest. Eigen schuld dikke bult? Ergens wel maar het had net zo goed in de ochtend sessie kunnen gebeuren en toen was er nog geen briefing geweest. Moraal van het verhaal: Ben je moe doe het dan rustig aan en ga naar de middag briefing... O ja, en de schade is € 720,- (Helm, pak en rechterzijkant). Hoezo zonde van het geld van de inschrijfdag...?
Foto: Vlak voor de valpartij in druk gevecht in de GT.
De volgende ochtend terwijl ik wakker wordt bedenk ik me eigenlijk pas dat het heel vreemd is dat de rechter kant van de motor beschadigd is terwijl ik zeker weet dat ik een linkse bocht aan het maken was? Ik kan dan alleen maar tot de conclusie komen dat ik een highsider gemaakt moet hebben wat de zere plekken aan mijn knieen en rechterhand verklaren. Een paar uur later wordt dat bevestigd door een SMS van Rhett die gehoord had van mijn zeer spectaculaire highsider door een mede deelnemer die achter mij reed. Gelukkig valt het met mijn verwondingen erg mee want de volgende dag heb ik 115 m2 dakpannen van mijn dak gehaald....
In bietwien...Tussendoortje (3)
Intussen door de valpartij en het benodigde spuitwerk ben ik maar weer eens aan het ontwerpen geslagen voor het volgende seizoen.
Vermoedelijk komt dit volgend jaar op de zijkant van de fiets te staan. Mijn vrouw was al een beetje verbolgen; " Hoe moet ik je nou herkennen? Je had altijd van die zwart witte blokjes dat was veel handiger als je voorbij komt".
Overigens vond ik dit ook nog wel een leuk alternatief:
De blokjes zijn wat bewerkelijk om te repareren als je keer een schuif/valpartij hebt. Daarom is het makkelijk om een paar grote stickers achter de hand te hebben die je er zo weer op plakt. dus van de winter weer wat te doen...
Donderdag ochtend nog snel even een luchtbed gekocht en s'middag 14.00 uur afgereist naar Dahlem in de Eiffel. Netjes ingetypt op de tomtom en rijden maar. Rhett en Bernice hebben een voorsprong van een uur en rijden via Venlo. Ik rij via de A31 door het Ruhrgebied. Afstand 376 km met 3 zakken eierkoeken op schoot.
Bij Keulen begint het langzamer te gaan en bel ik Rhett om te vragen waar die zit en hij denkt om 18:30 op het circuit te zijn. Mijn Tomtom zegt om 19:00.
Bij het einde van de snelweg afslag Dahlem zegt het apparaat nog 120km dus nog een stief uurtje. Maar dan een wegomleiding richting Dahlem, balen.... Ik besluit eigenwijs te zijn en gewoon rechtdoor te rijden en zie ineens een bord "Flugplats Dahlemer Binz". Nu al? Ik moet nog 100 km volgens de tomtom. Blijkt dat ik er vlakbij ben dus ergens is iets verkeerd gegaan met de Tomtom. Maar ik ben er om 18:30 dus das mooi meegenomen. Je ziet, ook de reis is nooit zonder verrassingen...
De setup is geheel volgens de verwachting. Een klein vliegveldje met een hoop gras erom heen waar we komen te staan.
Vrijdag:
Vandaag 1 training en 2 qualificaties op het programma. Veel bekenden intussen en de hele top tien van de 3Dcup B is aanwezig dus weinig kans op een plaats in de top 3 dit keer. (Veel 848'en) De eerste run op de baan geeft me een wat "unheimlich gefuhl". Allemaal losse dingen op de baan zoals autobanden, gele strobalen en pionnen. Witte strepen op het asfalt, weinig uitloop mogelijkheden als je naast de baan komt (gras), plus een "geweldige" goot/greppel naast de hoofdlandingsbaan, Brrr...
Ik neem me maar weer eens voor dat deze wedstrijd er een is puur voor de fun en om de zaak maar heel te laten. Een crash per jaar is wel genoeg. De tweede en derde run geven echter al wat meer zekerheid. Al is het nog steeds zoeken naar de optimale lijnen. De chicanes zijn nadien toch wel fun maar er is heel weinig mogelijkheden tot inhalen. M.i. alleen de 180° bochten geven nog enige ruimte. De chicanes zijn erg krap en passeren is haast onmogelijk. Let wel: haast... want later blijkt het toch mogelijk.
Na de qualifictie is een 8e plek veroverd tussen de 1098s en de 848'en in. Dus 121 Pk tegen 135Pk en 155 Pk. Niet slecht. Ik besluit dat een verdedigen van deze plek het uitgangspunt wordt voor de races op zaterdag.
Zaterdag:
De eerste race:
Zoals gewoonlijk gespannen aan de warming up begonnen. Bij het oprijden van de baan en wat gas geven lijkt het of de koppeling een weinig slipt?! Echter na de eerste bocht is daar niet meer van te merken. Hmm, soort traction controle....Dan opstellen helemaal aan de binnenzijde. Het valt me op dat de rijders redelijk dicht naast elkaar staan. Geen prettig gevoel. Dan de start. En... o, SHIT de motor slaat af! Ik wacht met angst en beven op de klap vanachteren maar die komt gelukkig niet. Ik zie uit mijn ooghoeken dat Peggie Appelmans net zo'n beroerde start heeft als ik alleen rijd ze iets eerder de eerste bocht in. T'is dus weer als vanouds een grote inhaal wedstrijd...
De eerste helft van de rijders is eenvoudig in te halen door ze uit te remmen. Lastig is wel dat ze aanmerkelijk langzamer door de chicanes gaan wat veel oponthoud veroorzaakt. Hierdoor is het niet mogelijk om weer voorin te komen.
Foto's: Inhalen van Rhett (47 / 996), Joop Offermans (153 / 999s), Alex Janssen (43 / 965R), Tim Rooijakkers (34 / 888), Peter Tieleman (82 / 996 SPS), Eugene Tangelder (45 / 1078R), Wim van Luijtelaar (41 / 1098s) en Willem Verploegen (12 / 1098s)
Sterker nog ik wordt in de laatste ronde zelfs gelapt door Jan Van Engelen die helemaal los is op dit baantje. Maar ja dat had ie al in Lausitz gezegt. Ik krijg de blauwe vlag en steek een voetje uit voor Jan ten teken dat ik weet dat hij achterop zit. Ik ga wat eerder in de remmen voor de chicane en hij weet hem er tussen te frommelen. Hij rijd echter zo hard weg dat ik hem niet weet bij te houden. Op de start finish wordt ik nog bijna gelapt door Jarno.
Wel even wat verwarring want was de finish vlag nu voor hem of voor ons beiden? Ik besluit de baan maar uit te rijden. Aan deze wedstrijd valt geen eer meer te behalen en ik baal wel een beetje van de start. Uiteindelijk 9e plek.
Gelijk na de finish besluit ik de koppeling nog eens te demonteren voor inspectie. Het valt me op dat de koppelingshendel redelijk zwaar loopt. Het enige wat ik kan ontdekken is dat het druklager in de drukplaat niet helemaal goed zit en druk dit weer op zijn plaats. Verder blijken de remblokken snel te slijten dus voor de zekerheid toch maar even vervangen, dit is geen baan waar je de remmen wilt verliezen...
Tussen de race trekt de motor redelijk wat bekijks van lokale toeschouwers. Met name de oudere jongere met een 851 of 888 zijn zeer geinteresseerd in het wel en wee van de motor. Een enthousiaste toeschouwer zegt dat ie mij helemaal gaat volgen tijdens de wedstrijd! Krijg nou wat, mijn eerste fan! Dat levert allemaal weer goede les in het oefenen van mijn Duits op. Zelfs vragen ze of ze zelf mee mogen doen in de 3Dcup! Tja dan mussen Sie bei Leo oder Cecile sein. Nou, nou we krijgen nog internationale allure met dat geneuzel van ons....Maar hoe je het ook went of keert het geheel op Dahlem is voor de toeschouwers wel super leuk natuurlijk. Met je neus op de tank van de deelnemer. Ik stel me voor dat het net een beetje was zoals 30 jaar geleden in Nederland. (toen racen nog betaalbaar en fun was voor het grote publiek) . En zo voelen we ons allemaal een beetje Den Hartog, Middelburg of Van Dulmen...
Race 2:
Wederom slipt de koppeling iets bij het oprijden van de baan of verbeeld ik me het? Ik besluit nu een hele voorzichtige start te maken. Vooral niet stil vallen. Dat heeft tot gevolg dat er een paar rijders voorbij steken waaronder Rhett die helemaal van achteruit een bliksem start aan de buitenkant weet te maken.
Aanvankelijk gaat het vrij langzaam de eerste bocht in en ik zit helemaal aan de binnenkant opgesloten. Maar dat blijkt ook een voordeel te hebben want bij het uitkomen van de eerste bocht waaiert iedereen volgas helemaal links uit terwijl ik bij deze langzame snelheid de motor gelijk bij de laatste strobaal de hoek om smijt voor een rechte lijn naar de eerste chicane. Dat levert al gelijk een paar plaatsen extra op. De tweede chicane besluit ik er een paar uit te remmen waaronder Rhett. Ik wil kostte wat het kost de kopgroep niet te ver uit het oog verliezen. De uitrem actie geeft echter wel even een precaire situatie want ik moet de chicane nu veel hoekiger in, rem nog in de chicane om de bocht te halen. Blijkt later dat Rhett een soort crash manoevere moest maken om in de baan te blijven. Hmm dat was toch niet helemaal de bedoeling....sorry Rhett...
De volgende 180° bocht nog een paar uitgeremd en binnendoor nog een gepasseerd. Dan lijkt het of de positie gestabiliseerd is maar ik weet er gedurende de race nog een paar in te halen waaronder een 1098. Deze vind het kennelijk niet leuk dat ik hem een keer inhaal en hij neemt zich kennelijk voor me bij de volgende chicane er weer uit te remmen. We gaan min of meer gelijk op naar de chicane voor de start finish lijn en ik rem op mijn gebruikelijke rempunt. Ik denk nog: ik laat me niet gek maken gewoon mijn eigen lijn rijden...De andere rijder remt een fractie later maar is dat merkbaar niet gewend, want ondanks dat hij als eerste de chicane ingaat vliegt die er net zo hard weer uit maar dan het gras op. Kijk da's ook een tactiek. Laat de tegenstander de fouten maar maken...
In de laatste 3 ronde zie ik in de verte een enkel rijder gaan en focus daar volledig op. Achter mij zitten op een seconde of 2 nog 2 rijders dus verslappen kan niet terwijl de conditie wel begint te tellen. In de voorlaatste ronde haak ik aan bij deze rijder en het blijkt Jan Petersen te zijn op z'n 1098. Ik ben echter veel te gretig en wil hem gelijk in de eerst volgende 180° bocht buitenom pakken. Tja dat ziet hij kennelijk gebeuren en hij stuurt zijn fiets iets naar buiten waardoor ik helemaal van het gas af moet en achterhem langs moet om niet van de baan af te raken. Dat kost veel meters en snelheid. Hij rijd snel weg naar de volgende chicane met redelijk wat afstand. Dat was wel een beetje dom (volgens onze kroonprinses) en ik besluit dat het zo wel welletjes is. Ik hou me aan mijn plaats vast. Toch heb ik later spijt van dat ik niet nog een keer een poging heb gedaan om hem bij te houden maar aldoende leert men...
Bij het afrijden van de baan komt de lokale 888 fan helemaal enthousiast naar me toe met de mededeling dat ik 5e ben geworden! Kijk dat valt dan toch niet tegen maar als ik iets meer me verstand had gebruikt bij de 2e race had mischien ook 4e kunnen zijn...volgende keer beter, nächste mal besser...
Zondag wordt ik thuis wakker met een wat stijve rechter bovenarm. Blijkt dat die chicane pionnen toch harder zijn dan je aanvankelijk denkt bij het aantikken...
Foto: De winnaars van de 3DBcup race 2:
vlnr: Hans Quirijns #5e, Jan Petersen #4e, Thomas Klarenbeek #6e, Jarno Frederiks #2e, Jan Van Engelen #1e, Mark Loeffen #3e, Bernice Sangers #7e, Peggy Appelmans #8e, Tom Dofferhoff #9e en Erik Janusz #10e.
Mogelijke look voor 2010?
Zoals gewoonlijk 2 wedstrijden gereden. Het lijkt erop dat de competitie in de S1 sterker begint te worden. Er waren ook een flink aantal Ducati rijders die dit waarschijnlijk als een training zagen voor de laatste wedstrijd in de 3D cup volgende week.
Ik zat zelf eigenlijk niet zo lekker op de motor. Had nogal last van mijn linkerheup. Vermoedelijk door het spitten van de vorige dag? De tijden lagen nogal hoog. 2:04-2:03. ook het bochtenwerk liep aanvankelijk erg matig wat de grootste invloed op de rondetijden verklaarde. gelukkig liep de motor wel goed. Toch weer even een slipper van de koppeling en dus nog een paar koppelingsplaten vervangen. Ik zag nu dat de afstand van de drukplaat tot de binnenste platen trommel erg klein was wat dus komt door de dunner wordende platen. Binnenkort maar eens een nieuw setje aanschaffen.
De klassificering leverde een 15e plek op de startgrid op wat voor mij in deze klasse toch vrij ver naar achteren is. (4e rij). De start was dan ook belangrijk en ik maakte bij de eerste start een goede sier door bij de eerste 7 uit te komen in de Haarbocht. Naast mij stond Henk de Boer met zijn 916SP die ik nog een mooie wheelie zag maken bij het starten. De Strubben bocht nog 2 rijders. Echter bij het uitkomen van de Strubben kwam een gele vlag en later een rode. Ai, dat betekende niet veel goeds. Bleek dat achterin het startveld een motor stil was blijven staan en waren er 2 opgeklapt. Hmm, waar heb ik dat meer (bijna) meegemaakt?
Foto: De crash aan de rechterzijde van de grid
Dus een aanzienlijke vertraging voordat de 'gladiatoren' van de startgrid waren verwijderd met de ambulance. Trouwens bij het naar binnenrijden werd ik gepasseerd door Bart Offermans (#51) met zijn 848 waarvan kennelijk een achterrem aanliep. Die vloog dus spontaan in de fik in de pitsstraat! Beetje paniek want dat gaat niet zomaar uit. Gelukkig kwam er iemand met een brandblusser aangerend die het brandje weer deed blussen. Jammer voor hem want hij draaide een hele goede rondetijd.
Toen de herstart voor een race over 5 ronden. Nu een iets mindere start want iedereen had natuurlijk even kunnen oefenen. Aanvankelijk was de start niet slecht maar verloor ik steeds meer terrein door een gebrek aan concentratie. Ik werd zelfs nog in gehaald door HdeB en Donald Huigen die erg lekker op dreef was. Petje af. Ik baalde wel want de wedstrijd liep voor geen meter, kreeg de motor moeilijk door de bocht en uiteindelijk viel ik terug van een 7e naar een 13e plaats. De finish was wel spannend want ik wist dat er nog een groen ding achter mij zat en door niet op te schakelen naar de finish kon ik hem net voor blijven. Hij baalde kennelijk want na de finish vlag mepte ie op de tank....
Tussendoor zag ik nog de intussen verkochte 999s staan waar ik eigenlijk wel interresse in had. Hij stond te koop in Steenwijk met 5000 km op de teller. Laat dat blok nou helemaal in de soep zijn gedraaid. (Gat in het carter). Blij dat ik hem niet gekocht heb...
De tweede race, die liep gelukkig al weer een stuk beter (afgezien van de ronde tijden), na een goede start dwars door het start veld vliegend kwam ik goed uit de eerste paar bochten op een 5e positie. Zelfs nog even 4e gelegen maar de vermoeidheid sloeg weer toe en werd ik dus in de laatste ronde nog gepasseerd door de nummer 5 (#385, Duc 999) en werd de eindscore 5e. Dat gaf de burger gelukkig weer enige moed voor komend weekend als de laatste 3Dcup wordt verreden. Doel daar zal zijn om in ieder geval Peggy Appelmans voor te blijven en zodoende nog een plaatsje in de ranglijst te stijgen. Hopelijk werkt het vege lijf een beetje mee want een verkoudheid ligt momenteel op de loer. Overigens grote dank gaat uit naar Rene Zuidema die prachtige foto's heeft geschoten tijdens de race. Rene BEDANKT!
19 & 20 september - Assen
Voor- en tegenspoed.
Met de laatste 3Dcup van dit seizoen voor de boeg was de missie een positie in het klassement op te schuiven (van 7e naar 6e). Peggy Appelmans stond namelijk 1 punt voor in het overall klassement. Op vrijdag had ik maar eens de caravan naar het circuit gereden. Daarna ook nog maar de aanhanger met motor. Een hele verhuizing voor de creatie van een soort mini Ducati Club Race. Het weer beloofde geweldig te worden en dat in de tweede helft van september!
Het werd een gezellige boel daar op de paddock hutje aan mutje. Uiteraard weer in het illustere gezelschap van Rhett en Bernice. Bernice reed deze laatste race op de tweeklepper TT2 van Rhett die eindelijk na veel tobben nu liep als een speer. We waren zeer benieuwd hoe ons vedergewichtje zich staande zou houden op dit lichte apparaat met 88 Pk. En als klap op de vuurpijl was John Bakker ook weer eens van de partij met zijn eigen gebouwde 1000DS fiets. Een streling voor het oog en oor. Ik had met Rhett al een pooltje gemaakt waarin ik een 5e plek gokte voor John.
De keuring. De motor sloeg direct aan na een nachtje buitenstaan dus op naar de keuring. Maar helaas bij het opnieuw proberen te starten bij de keuring had ze geen zin meer. De accu werd al rap slechter dus einde race? Nee, even teruggeduwd naar de caravan, lader erop en na 20 minuten starten alsof er niets aan de hand was. Ze houd niet van de kou. Dan maar weer naar de keuring, niet meer af zetten maar dat had als gevolg dat de watertemperatuur richting de 100°C ging want ze heeft geen electrische koelfan. Gelukkig liet een mederijder me even voor dus kon de geluidskeuring gelijk plaats vinden voor het water eruit spoot.
Zaterdag ging dan de voorbereiding in de vorm van twee kwalificatie races van start. Gezien de langere duur van de trainingen en race (30 minuten i.p.v. 20 minuten) en de toenemende temperatuur besloot ik gelijk de eerste sessie voluit te gaan om een goede tijd neer te zetten. Wat dat betreft had ik niet zo'n goed vertrouwen in de conditie! Bij aankomst in de paddock was het al redelijk druk en besloot ik als een van de laatste te vertrekken. Dat gebeurde en op de baan ging ik bewust ongelofelijk langzaam rijden om iedereen zoveel mogelijk voorbij te laten en een mooi vrij circuitje voor me zelf te creeren. Dat lukte aardig en geleidelijk werd het tempo verder opgevoerd. Toch begon ik halverwege de sessie anderen in te halen en was het vrijuit rijden een beetje afgelopen. Uiteindelijk resulteerde het in een 5e startpositie op de grid. Niet geheel ontevreden!
Als prettig tussendoortje voor ons oude kerels kwam een jonge Drentsche dame bij name van Linda Bakker (Zusje van John B.?) wat info uitdelen op de paddock omtrent haar deelname aan een of andere modellenwedstrijd voor Veronica. Hoe meer mensen op haar stemden hoe hoger ze in het modellen klassement zou eindigen. Tja, zo strijd iedereen op zijn eigen manier voor een beetje roem...
Een aardige gelegenheid om de bike en de dame in het nieuws te krijgen dankzij Rene Zuidema's ongelofelijke Nikon camera.
Overigens schijnt ze nog in de finale te zijn gekomen, vraag is natuurlijk waar dat door komt?
Waarschijnlijk ook een wat veiligere vorm van racen....
De directe concurrente in de persoon van Peggy A. stond een plaats naast mij op de 6e plaats. Over spanning gesproken!
De tweede training herhaalde ik eigenlijk het voorgaande maar dat resulteerde zoals verwacht niet in een betere of slechtere startpositie.
Aangezien ze een vette house party met 10.000 man hadden georganiseerd in de TT-hal besloot ik maar thuis te gaan slapen. De vorige avond kwam ik ook niet verder dan 4 uur slaap dus een beetje rust kon geen kwaad.
Enpassant kwam ik ook nog op het idee de motor eens te laten wegen in het techno centre waar ze een goede weeg schaal hebben. Kwam er toch een mega gewicht van 185,2 kg uit! Daar moet dus nog wel iets aan te doen zijn. Overigens moet dat wel met het steuntje zijn geweest dus laat het eens 182 kg zijn.
Zondag - De race
Tweede rij links buiten. Niet mijn favoriete positie. Meestal sta ik het liefst binnenin. Dus dat zou wat naar rechts manoevreren worden tijdens de start wat niet geheel zonder risico is.
Maar eerst de warming up lap. Wederom even zo snel mogelijk rond om de tegenstander te imponeren. Nadeel je moet wel erg lang wachten bij de start positie wat niet goed is voor de zenuwen.
Tactiek: rode lamp aan - tellen "23, 22, 21, start" - rustig weg en dan "throttle up discovery". Maar wat schetst mijn verbazing ik begin te rijden bij "start" maar de lamp staat nog steeds op rood g@dd@mn. Wie bedient dat ding vandaag? Ik moet wel van het gas af , Gelukkig start ik rustig maar ben ik toch al een motorlengte van mijn positie als de lamp eindelijk omspringt.
Dan lijkt het alsof een heel batallion me voorbij raast maar de duc accelereert in de 1, 2 en 3 altijd geweldig. Bovendien ben ik een late remmer en lukt het me om iets naar binnen te schuiven. De Haarbocht gaat goed en ik zie niet eens zoveel rijders voor me ik schat een stuk of 4 a 5. Na de strubben zijn het er nog maar 3!
Dan begint het gevecht met Jarno Fredriks (#84) Hij accelereert sneller op het rechte eind maar iedere bocht rem ik hem bij en sluit ik weer netjes aan. Wat is wijsheid? Er achter blijven en zorgen dat ik hem niet kwijt raak? Of proberen te passeren? Dat heeft weinig zin want hij pakt me op de lange stukken toch weer terug. Helaas te weinig bochtenpartijen achter elkaar. Iedere keer bij het ingaan van de Strubben pak ik hem binnendoor in de hoop hem op die manier niet te verliezen. Bovendien zie ik de nummers 1 en 2 ook nog voor ons uitrijden op 1 a 2 seconden dus die zouden theoretisch ook nog te pakken moeten zijn.
Stomme is wel dat ik iedere keer bij start finish vergeet te kijken hoeveel ronden er nog te gaan zijn en daar pas na de Haarbocht weer achter kom. Elke keer neem ik me voor om bij doorkomst maar weer eens te kijken.
Gaandeweg lijkt het of Jarno iets begint in te houden maar ik ga er niet voorbij maar zie ik de 1 en 2 jammerlijk iets weglopen. De bochten moet ik iedere keer wat inhouden dus kan ik bij hem in de buurt blijven.
Dan doet zich de kans voor om met Jarno af te rekenen. In ronde 9 komen een aantal achterblijvers aan het eind van start/ finish in zicht. Als ik nu in de aanloop naar de Strubben eerst Jarno kan passeren en dan de 3 of 4 achterblijvers dan heb ik een kans dat ik Jarno misschien even kwijt raak mits hij de achterblijvers niet direct voorbij kan.
Het lukte me om helemaal binnendoor Jarno te passeren en 2 of 3 achterblijvers. Dan bij de strubben krijgt een achterblijver een blauwe vlag en wijkt iets uit naar rechts maar komt vervolgens weer naar binnen en Ik moet behoorlijk aan de rem om hem niet te raken aan de achterkant. De snelheid is nu zo laag en er is een dusdanig groot gat dat ik makkelijk binnendoor kan richting de Veenslang. Opzetje gelukt!
Dan bij het uitkomen van de bocht stapt de achterband een keer behoorlijk rechts opzij maar weet ik ze in bedwang te houden, helaas een kleine 2 seconden later gaat ze weer naar rechts en verlies ik de controle en vlieg ik door de lucht. Terwijl ik vlieg roep ik al "Neee", Ik voel wat tegen mijn rechter voet aan tikken, glij op mijn rug over de baan en kom vlak naast de baanrand tot stilstand terwijl ik uit mijn ooghoeken nog wat schaduwen voorbij zie vliegen.
Diepe, diepe teleurstelling, ongeloof, en kwaadheid komen in me op. Waarom nou net nu?
Ik kruip naar de vangrail en ben echt pisnijdig. Even later zie ik een rode vlag. De fiets ligt midden op de baan dus erg gevaarlijk. Ik vraag of ze me op willen helpen te staan want de rechtervoet heeft niet zoveel zin. Maar ik moet blijven zitten tot de ambulance komt. Dan helpen ze me overeind maar doet mijn rechtervoet redelijk pijn. Later blijkt dat die dus redelijk zwaar gekneusd is en zit ik dit verhaaltje nu met een blauwe poot op de bank omhoog, te typen.
Gelukkig lijkt er niets gebroken te zijn in de voet en word ik na een uurtje losgelaten uit het medical centre. Waar ik gelukkig met Nick van Nieuwenhuizen achterop zijn scooter naar de caravan kan.
Wat heeft dit nu uiteindelijk nu allemaal opgeleverd?
Achteraf gezien had het dus geen zin om Jarno in te halen want ik zou toch niet op het podium zijn gekomen. Of ik had in de laatste 3 ronden nog 7 seconden moeten kunnen goed maken op de nummer 5 Martien Bruisten. Die had namelijk een achterstand van 13 seconden. Dat was gezien de ronde tijden net niet mogelijk geweest.
Voor de ingewijden: een communitieve fractuur van de proximale epifyse en diafyse van de proximale falanx van de tweede teen rechts zonder noemenswaardige hoekstand. Geen compartimentsyndroom.
In boer'ntoal: een gescheurd kootje in de tweede teen aan de rechter voet en geen probleem met niet weg trekkende zwelling.
Dus het seizoen is voorbij met een beschadigde fiets maar niet onoverkomenlijk zoals het zich nu laat aanzien. Ik schat de schade op zo'n € 700,-
In ieder geval iedereen ontzettend bedankt die me na de val heeft geholpen en even langs is geweest. Met name Nick van Nieuwenhuizen en Geert Klaassens voor het thuis brengen...
Omdat ik geen beker heb gewonnen heb (snik) ik er maar een voor mezelf gemaakt in 3D.
(Als beste 888 rijder van 2009...)
