(updated: 1 Februari, 2019 )
Deze site is gewijd aan de race- en sleutel perikelen van Hans Quirijns met zijn Ducati's 888 STRADA , Ducati TriNoveRoche™, Panidici 1199 en StrikerOne Cafe Racer en de particuliere verkoop van Ducati en racewereld gerelateerde stickers en onderdelen. Tenslotte is er een sectie (die niks te maken heeft met Ducati's) omtrent het rijden op plantaardige olie als autobrandstof.
Foto's: (links) Club Race 2007 Ducati 888, (mid) Club Race 2012 Ducati TNR, (rechts) Panidici 1199
Na jaren op de openbare weg te hebben gereden kwam ik in 2004 op het lumineuze idee om maar eens op het circuit van Assen te gaan rijden. Tenslotte woon ik er maar 24 kilometer vandaan. Ik reed echter op dat moment op een Ducati ST2 en dat leek me geen geschikte fiets om even mee op een racebaan te gaan rijden.
Wat praten met mensen van het toenmalige MCT in Terneuzen omtrent het fenomeen circuit rijden deed me er toe besluiten een "oude" circuit motor te gaan zoeken en mijn oog viel al snel op de Ducati 888 strada qua karakter, design en budget. Typisch een motor voor de oudere jongere en redelijk betaalbaar. Dus op zoek naar zo'n ding en binnen een maand had ik een geschikt exemplaar gevonden. Een standaard 888 voor € 5000,- en met 45.000 km op de teller.
De Ducati 888 Strada werd aangeschaft in 2004 en vervolgens in de loop van de jaren geleidelijk aan veranderd in een heus race monstertje. Een opsomming van deze veranderingen zijn terug te vinden op o.a. de Techniek pagina's.
Gelijk ook maar lid geworden van de Ducati Club Nederland. Je krijgt dan het leuke maandblad STRADA en kunt deelnemen aan allerlei Ducati gerelateerde evenementen waaronder de intussen fameuze jaarlijkse Ducati Club Race.
Trouwens na de aanschaf van de 888 waarmee ik nog even mee op de weg heb gereden verongelukte ik bijkans op mijn ST2 door het grote verschil in stuureigenschappen. De 888 was een taaie stuurder in vergelijking met de ST2. Mijn huis verlatend, knalde ik in de eerste de beste bocht bijna eens frontaal op een 50 jaar oude beuk omdat ik een tijdje niet op de ST 2 had gezeten. Even stoppen of er niet iets los zat maar het het was puur het lichtte stuur gedrag!
Wat zoeken op internet naar trackday leveranciers leverde al gauw de site van CRT op, waarna een aantal CRT circuitdagen werden bezocht op de TT van Assen in 2004.
Je eerste dag op de TT van Assen is een hele spannende want je weet eigenlijk niet wat je te wachten staat. Het begint allemaal al met een gevoel van grote spanning terwijl je naar het circuit rijd op je eigen motor. Nee, eigenlijk begint het met de gedachte als je s'ochtends op staat: "Is dit de laatste dag van mijn leven?", " Zal ik vanavond nog kunnen lopen of heb ik een dwarslesie?" en meer van die ongeinige gedachten. Gelukkig overheerst het gevoel van spanning en fun boven die van het zwaard van Damocles.
Bij CRT dagen op het circuit wijst alles zich wel een beetje vanzelf (er worden duidelijke video briefings gegeven en mondelinge uitleg door Hennie Lentink en zijn er zat mensen die je kunnen helpen bij vragen.
Mijn eerste sessie was bij de beginners en je gaat dan in 5 a 6 groepjes van 8 rijders de baan op achter een begeleider (marshaller) aan. Zo'n begeleider rijdt de eerste drie sessies de 'ideale' lijnen op de baan. Overigens staan er ook pionnen naast de baan die je de instuur momenten en punten aangeven waar je uit de bocht moet uitkomen.
Toch mocht dat in mijn geval niet verhinderen dat ik vlak voor start/finishlijn al in de grindbak stond! Hoe kan dat nou? Wel in mijn geval zat ik achteraan het groepje met een erg trage oude motor voor mij die het tempo niet kon bijhouden zodat we op de rechte stukken erg veel gas moesten geven om de groep bij te houden. Laat ik in de Geert Timmer bocht nu precies die motor zo goed mogelijk proberen te volgen met als gevolg dat hij én ik samen de grindbak ingaan.
Allemachtig Quirijns niet eens één rondje vol gemaakt! Les 1 van deze move was gelijk dat je niet te veel op je voorganger moet letten én dat je door de bocht heen moet kijken waar je naar toe wil. Wist ik dat nu nog niet na 24 jaar motorrijden? Het moge duidelijk zijn dat circuit rijden van een andere dimensie is....
Affijn, de grindbak maar weer uitgeploegd en bij een andere groep aangesloten. Op het eind van het rechte stuk over start finishlijn gaat iedereen plotsklap vol in de remmen althans zo lijkt het. Ik schrik me wezenloos, knal bijna een voorganger in de kont en steek gelijk 3 man voorbij. Moet je hier zo vroeg remmen? Kijk zo rijd Valentino dus. Met het hart in me keel rijd ik de oude nationale bocht uit en begin me af te vragen wat ik hier eigenlijk doe? Deathwish number one...
Aan het eind van de eerste sessie zit de adrenaline door het dak heen maar heb ik dan toch op Assen gereden. Even uitblazen, tot tien tellen en denken aan Zen en eens analiseren wat er fout ging. Beter op de lijnen letten, als het te hard gaat gewoon je terug laten zakken en je eigen tempo rijden, door de bochten heen kijken (wat maar niet genoeg benadrukt kan worden) en ga je toch te hard de bocht in dan maar rechtop de grindbak in en lekker rechtuit sturen tot de zaak stil staat, wat me overigens nadien nog een paar maal is overkomen zonder schade o.i.d. (heeft dat rijden op het strand toch nog voordelen gehad 20 jaar geleden).
Gelukkig is er nog progressie en leer ik waar het enigszins om draait op het circuit. In de 4e en de 5e sessie wordt het vrijrijden dus kan de lol echt beginnen. Om me heen lijkt het of de rijders erbij bosjes vanaf beginnen te vallen en ik besluit maar een beetje voorzichtig aan te doen tenslotte moet ik ook nog op dit ding naar huis.
Maar als er af en toe iemand passeert zonder dat je het verwacht (je hebt tenslotte geen spiegels) dan wil je nog wel eens schrikken en vergeten in te sturen. Dat is wel een nadeel in de beginners groep daar er grote verschillen in rijders kunnen zijn.
Gelukkig bereik ik de laatse finish vlag in een geheel en rijden we nog een uitloop ronde terug naar de paddock (parkeerterrein midden op het circuit) . In de laatste drie bochten besluit ik de bochten wat ruimer te nemen en het rusrig aan te doen zodat de motor geleidelijk kan afkoelen. Op dat moment wordt ik nog even gepasseert in de Mandeveen bocht en zie ik bij de passant, 25 meter voor mij, het achterwiel wegschuiven. Eerste rangs plaats om te zien hoe het niet moet ! In mijn ooghoeken zie ik een wolk van grind, en vliegende plastic delen de rijder de grindbak inschuiven. Pfff hij liever dan ik naar huis toe lopen en dat notabene in de uitloopronde. Maar even naar huis gebeld dat ik nog leef en over een drie kwartier thuis ben.
Toen in een overmoedige bui ook maar besloten om deel te nemen aan de Ducati Club Race in 2005. Helaas ging ik er op zaterdag in de qualificatie al vanaf met een driedubbele salto mortale wegens een defecte voorrem. Niets bleef me bespaard...
In 2006 is de Ducati ST2 de deur uitgegaan daar ik echt schandalig weinig kilometers reed wegens gezinsuitbreiding. En als je eenmaal "circuitrijd" dan is de openbare weg een beetje een afknapper aan het worden maar dat is persoonlijk.
De tweede poging in 2006 in de Ducati Club Race verliep beter waarbij echter de motor tijdens de 6e ronde tot 2 maal toe afsloeg voor een bocht (defect relais- zie ook techniek sectie) en waardoor er gelijk 3 mede strijders passeerden waaronder dus twee "triple eights". Balen, want ik was de 3e 888 in de baan met een stuk of wat van die dingen achter mij. Maar alla er was eindelijk eens mee gedaan.
Seizoen 2006 werd verder voortgezet met een redelijk aantal Sport Grid tijd dagen op Assen welke een verbetering van de rondetijden tot gevolg had. Dit ook mede dankzij Rhett Van Trigt op zijn ducati 888 die mij wist mee te sleuren in zijn opmars naar betere ronde tijden.
Seizoen 2007 stond wederom in het teken van de Internationale Ducati Clubrace. Dat jaar met als doel de snelste 888 van Nederland te worden wat uiteindelijk ook lukte (ja,ja de lat lag hoog) Verder enkele Zomeravond Competitie deelnames in de S0/1 klasse en weer de gebruikelijk CRT dagen op Assen.
Seizoen 2008 leek heel voorspoedig van start te gaan maar diverse technische defecten hebben het seizoen danig verstoord en 2008 kan een beetje als een verloren jaar worden beschouwd met als klap op de vuurpijl een volledig gescheurd carter in augustus.
En dan 2009 een 4e plaats in de DCR en een keer een 3e in de 3Dcup. Ik was in de wolken. Verder dat jaar niet veel progressie. Met als grote domper de crash op Assen in de laatste 3Dcup race van het seizoen. Halve winter met de poot omhoog gezeten.... Maar was wel de beste race ooit ondanks de valpartij. (Beste ronde tijd 1:56 op Assen)
2010, en beetje een verloren jaar als gevolg van verkeerde banden keuzes en veel kleine technische storingen waardoor maar weinig wedstrijden in de ZAC en CRT zijn uitgereden. Helaas....
2011 Nieuwe ronde nieuwe kansen. Dit jaar verliep ook niet heelmaal voorspoedig. De 888 beon meer kuren te vertonen (defecte krukas en hoog olieverbruik, plotseling stilvallen etc. en in Juli wordt de rest van het seizoen afgeblazen.
Na 7 jaar redelijk trouwe diensten te hebben verricht werd het tijd voor een nieuw (sneller) project. Hieruit is de Ducati TriNoveRoche voortgekomen. In feite een Ducati 888 model met een getuned 999s blok. De info hierover op de volgende link: TriNoveRoche Project pagina.In 2012 met een nieuwe racer. De TriNoveRoch. Een 888 met 999s blok. Zie techniek site.
2012 De TrinoveRoche komt aan de start. De fiets loopt harder dan de 888. Maar de resultaten worden nog niet beter. Sterker nog, op de 888 maakte ik betere ronde tijden. dit jaar probeer ik zoveel mogelijk mee te doen in de 3Dcup maar de werkgever gooit nogal wat roet in het eten. Wel is er het hoogtepunt op de Ducati Clubrace met een 2e plaats op het podium. Enige buitenlandse wedstrijd is op Oschersleben waar ik de uitlaatdemper van de TNR opblaas waardoor er maar een wedstrijd kon worden gereden. Tevens is dit het seizoen waar ik wat actieve race filmpjes produceer voor het internet.
Na jaren van sleutelen aan de oudere 4 kleppers heb ik er even tabak van en heb de oude motoren in een keer verkocht aan een engelse meneer in belgie. Een paar maanden later komt er een 5 maanden oude Panigale 1199 voor terug. Aangezien ik het knutselen niet kan laten besluit ik een Desmosedici kuip voorop de 1199 te bouwen en de motor een Panidici te noemen.
Het jaar van de wedstrijden en de overwinningen. Omdat de motor nu goed rijd kan ik me eindelijk weer eens focussen op het rijden van wedstrijden. Helaas zit ik dit jaar ook in een intensieve omscholing voor mijn werk en moet ik een flink aantal wedstrijden moet laten schieten.
Begin van het jaar kom ik op het idee om maar weer eens een wegmotor te gaan zoeken. Het wedstijd rijden is toch maar een enkele keer per jaar en mijn "teammaat" Rhett heeft het ook al over toertochten. Zoekende naar een geschikte motor valt mijn oog op een van de mooiste cafe racers van dit moment en ik besluit om zelf zo'n ding van de grond af aan op te bouwen. De StrikerX is geboren.
Helaas prive omstandigheden beperken dit jaar alleen tot deelname aan de Internationale Ducati Clubraces
Herhaling van 2016 en te druk met de reguliere baan.
Met hernieuwde energie begint de wederopstanding van het StrikerX project.
Dit jaar komt de StrikerX klaar!!!!
Groet'n ut Éel.
